Τελικά μπορεί να υπάρξει αληθινή φιλία ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα;

Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας και ας συμφωνήσουμε σε κάτι: οι άνδρες και οι γυναίκες δεν είναι φτιαγμένοι για να γίνονται φίλοι. Είναι φτιαγμένοι για να ζευγαρώνουν.

Το βιολογικό ένστικτο του ενός θα του λέει να ποτίσει τον κήπο της άλλης όσες ώρες κι αν περάσουν αναλύοντας τα γκομενικά της με άλλους κηπουρούς. Το βιολογικό ένστικτο της μιας θα της λέει να εξασφαλίσει ένα αποκλειστικό πότισμα από τον άλλο όσες ανοιξιάτικες περιπέτειες και ας της περιγράφει εκείνος σε εξωτικούς κήπους με passion fruit και πολύχρωμες ορχιδέες. Στο κάτω – κάτω της γραφής δεν ήμαστε φίλοι και πριν το sεx. Ούτε μεταφερθήκαμε από το στάδιο του «εραστές» στη νέα μας ιδιότητα αυτόματα τη στιγμή του οργασμού.
 

Το sεx ήταν η εκπλήρωση των όποιων ερωτικών διαθέσεων είχε ο ένας για τον άλλο. Και ήταν και το απόλυτο τεστ για το τι παραπάνω θέλαμε. Όταν αυτό που προμήνυε ερωτική σχέση δεν έβγαλε και τους υπόλοιπους άσους από το μανίκι του (ή επειδή δεν ταίριαζαν τα ζώδιά μας, Παρθένος εγώ, Δίδυμοι εκείνη, καμία αστρική τύχη…), είχαμε δύο επιλογές: ένα οριστικό «γεια» ή ένα όχι και τόσο οριστικό «μη χαθούμε, ε;»

Είδαμε τελικά πως ταιριάζαμε σε πολλά. Αφήσαμε το χρόνο και τις διάφορες συνθήκες, τις δύσκολες, αυτές που κρίνουν τους ανθρώπινους δεσμούς, να ωριμάσουν τη σχέση μας σε μια αληθινή φιλία…
 

Ορίστε λοιπόν η παράμετρος «σχεδόν» του αφορισμού που εξαπέλυσα πιο πριν: ένας άνδρας και μια γυναίκα δεν μπορούν σχεδόν ποτέ να είναι φίλοι. Σχεδόν ποτέ. Γιατί αν κάποια στιγμή εκφραστεί η ερωτική προδιάθεση και ακόμα καλύτερα εξαντληθεί – καλύτερα με αποτυχημένο sεx παρά με απόρριψη – , τότε δεν είναι καθόλου απίθανο, απαλλαγμένοι από την ομίχλη της λίμπιντο μπροστά σε ένα κορμί του άλλου φύλου, να κατορθώσουμε να γίνουμε και φίλοι.